ارزیابی مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان در برآورد تبخیر و مقایسه با مدلهای تجربی

در این تحقیق با استفاده از پارامترهای هواشناسی در دشت بیرجند در استان خراسان جنوبی در دوره 16 ساله به ارزیابی عملکرد آزمون گاما و مقایسه دقت مدل های حداقل مربعات ماشین بردار و روش های تجربی به منظور تخمین میزان تبخیر پرداخته شد. با استفاده از روش آزمون گاما از میان پارامترهای تاثیرگذار بر تبخیر، پارامترهای بهینه ورودی جهت مدل سازی تخمین تبخیر از میان 90 ترکیب معین، تعیین گردید. تعداد 7 ترکیب برتر نسبت به ترکیب های دیگر به دست آمد، سپس ترکیب بهینه با استفاده از مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان با توابع کرنل مختلف و روش های تجربی موردارزیابی قرارگرفتند. نتایج نشان دهنده عملکرد مدل LSSVM-poly (چندجمله ای)، در ترکیب با متغیرهای دمای کمینه، دمای میانگین، سرعت باد و ساعات آفتابی با شاخص های عملکرد (8915/0 R2= و 995/0 RMSE=) نسبت به توابع کرنل و دیگر روش های تجربی دارای دقت بالاتری است.