تاثیر حاد دو نوع فعالیت بدنی هوازی و بی هوازی بر سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز و پروتئین واکنشگر C مردان فعال

مطالعات اخیر نشان داده اند عوامل نوروتروفیکی و التهابی دو عامل تاثیرگذار بر دستگاه عصبی می باشند. هدف از این پژوهش مقایسه ی تاثیر دو نوع فعالیت بدنی وامانده ساز هوازی و بی هوازی بر سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و پروتیئن واکنش گر C (CRP)و ارتباط آن ها با هم می باشد.
16 نفر از دانشجویان فعال (سن: 15/1±27/ 22 سال، شاخص توده بدنی: 14/1±29/23کیلوگرم بر مترمربع، حداکثر اکسیژن مصرفی: 92/1±26/48 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم در دقیقه) به صورت تصادفی به دو گروه 8 نفره تقسیم شدند. گروه اول تست وامانده ساز بی هوازی کانینگهام و فالکنر و گروه دوم تست وامانده ساز هوازی استراند را انجام دادند. نمونه های خونی قبل و بلافاصله پس از تمرین گرفته شد.
نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که هر دو نوع ورزش حاد وامانده ساز هوازی و بی هوازی موجب افزایش معنی دار BDNF شدند (05/0< P). همچنین اجرای یک جلسه ورزش تا حد واماندگی از نوع هوازی باعث کاهش معنی دار (018/0P=) و از نوع بی هوازی باعث تغییر غیرمعنی دار (05/0P>) در سطوح سرمی CRP گردید. از سوی دیگر، ارتباط معکوس معنی داری بین سطوح CRP و BDNF در گروه هوازی بلافاصله پس از تمرین وجود داشت. به علاوه، تفاوت معنی داری بین گروه های تحقیق با یکدیگر در سطوح سرمی BDNF وCRP وجود نداشت (05/0P>).
نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده ی تاثیرات قابل توجه و مثبت فعالیت حاد وامانده ساز هوازی و بی هوازی بر سطوح سرمی BDNF می باشد. شاید بتوان گفت فعالیت وامانده ساز هوازی به دلیل کاهش معنی داری که در سطوح سرمی CRP ایجاد کرد نسبت به فعالیت وامانده ساز بی هوازی تاثیر بیشتری بر سلامت مغز دارد. البته برای تصمیم گیری قطعی در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.