تدوین برنامه اجرایی توسعه سیستم های حمل و نقل هوشمند جاده ای کشور با استفاده از الگوی برنامه ریزی راهبردی

در ایران مشکلات ترافیک جاده ای به خصوص از نظر تصادفات بسیار نگران کننده است. یکی از راه حل های مناسب برای مدیریت و کنترل شبکه راه های برون شهری و غلبه بر مشکلات موجود، بکارگیری سیستم های حمل ونقل هوشمند است. تدوین طرح و برنامه راهبردی منسجم در سطح کلان برای توسعه سیستم های حمل ونقل هوشمند امری ضروری است و فقدان آن باعث تکرار سرمایه گذاری های مشترک در زیرساخت های جامعه، ناهماهنگی و ناسازگاری این سیستم ها با یکدیگر می شود و ممکن است مشکلات عدیده ای را در اتصال زیرسیستم ها به یکدیگر ایجاد کرده و علاوه بر آن که مشکلی را از حمل ونقل کشور حل نمی کند باعث ایجاد معضلات جدید در بهره برداری از آنها نیز می شود. در تحقیق حاضر، با استفاده از روش شناسی برنامه ریزی راهبردی با نگرش پیش تدبیری، راهبردهای توسعه سیستم های حمل ونقل هوشمند تدوین و با استفاده از مدل PIP (علی احمدی، 1382)، طرح اجرایی برای توسعه سیستم های حمل ونقل هوشمند ارایه شده است. برای تدوین راهبردها از ماتریس SWOT (علی احمدی، 1382) استفاده شده است. در ادامه به منظور اولویت بندی راهبردها از فنون تصمیم گیری با معیارهای چندگانه (AHP) و روش QSPM استفاده شده و نتایج حاصل از آن با استفاده از ضریب رتبه ای اسپیرمن مقایسه گردید. نتایج خاصل از این تحقیق نشان داد کشور از نظر عوامل داخلی در موقعیت ضعیف و از نظر عوامل خارجی در موقعیت متوسط قرار دارد و توسعه سیستم های هوشمند در کشور باید با محوریت افزایش ایمنی انجام گردد.