پیشرفت های اخیر در به کارگیری شیشه های زیست فعال در مهندسی بافت استخوان

در حال حاضر مواد زیستی سنتزی تا حد زیادی جایگزین پیوندهای استخوانی در درمان آسیب‏های استخوانی شده‏اند. این مواد عمدتا بر اساس خواص مکانیکی- زیستی انتخاب شده و با کمک آن‏ها داربست‏هایی مهندسی می‏شوند که زیست فعال و زیست تخریب‏پذیر بوده و رشد بافتی را افزایش می‏دهند. همچنین، این داربست‏های متخلخل نقش مهمی در تشکیل استخوان جدید و عروق‏زایی داشته و قابلیت قرارگیری ژن‏ها، داروها، فاکتورهای رشد و سلول‏های بنیادی را دارا می‏باشند.
هدف از نگارش این مقاله مروری بررسی نقش زیر مجموعه ای از مواد زیستی در کاربرد های مهندسی بافت، به نام شیشه های زیست فعال برای استخوان می‏باشد. علی‏رغم شکنندگی ذاتی، این شیشه ها خواص مطلوبی برای به کارگیری در ساخت داربست برای مهندسی بافت استخوان را دارند. شیشه های زیست فعال نوین برپایه بورات و بوروسیلیکات نیز توانایی خوبی برای افزایش تشکیل استخوان جدید در مقایسه با شیشه های سیلیکاتی از خود نشان داده‏اند. این شیشه ها، همچنین، دارای سرعت تخریب کنترل شده‏ای نزدیک به سرعت تشکیل استخوان جدید می‏باشند و می‏توانند با فلزاتی چون مس، روی و استرانسیوم که همگی برای رشد استخوان سالم مفید هستند دوپ گردند. اگر چه این شیشه ها به طور وسیعی در درمان‏های استخوانی مورد مطالعه قرارگرفته‏اند، اما تحقیقات کمی در زمینه کاربرد آن‏ها برای بافت‏های نرم صورت گرفته است. مطالعات اخیر نقش این شیشه ها را در بهبود رگ‏زایی برای زخم‏های بافت نرم به اثبات رسانیده است.
هدف عمده این مقاله بررسی تحولات اخیر در زمینه کاربرد شیشه های زیست فعال و تبدیل آن ها به داربست می‏باشد. همچنین، به روش های دستکاری ساختار مواد و متغیرهای دخیل در عملکرد مواد در مهندسی بافت و عوامل رشد دخیل در بازسازی استخوان نیز اشاره می‏گردد.