الکتروریسی مرطوب داربست های نانوفیبری سه بعدی پلی لاکتیک اسید (PLA) برای کاربردهای مهندسی بافت: ساخت و مشخصه یابی

مهندسی بافت حدود 30 سال است که با استفاده و ترکیب داربست‏ها، سلول های سالم و عوامل رشد به کمک سلول درمانی آمده است. ساخت داربست‏های زیست سازگار و زیست تجزیه‏پذیر شبیه به ماتریکس طبیعی بدن از اساسی ترین بخش‏های آن است. در این مطالعه با استفاده از روش الکتروریسی مرطوب، داربست‏های صناعی پلی لاکتیک اسید با ساختار سه بعدی، ساخته و ارزیابی شد.
مواد و روش‏ها: فیبرهای پلی لاکتیک اسید در غلظت‏های 10، 13، 15، 17، 20 درصد حجمی/وزنی، با روش الکتروریسی مرطوب، داخل حمام انعقادی حاوی آب مقطر دیونیزه/سدیم هیدروکساید وارد شد و داربست‏ها شکل گرفتند. سپس آزمون‏های میکروسکوپ الکترونی روبشی، MTT، میزان زیست تخریب‏پذیری و میزان تخلخل آن‏ها انجام شد.
نتایج به‏دست آمده از تعامل داربست و سلول‏های مزانشیمی ژله وارتون انسانی در عکس‏های میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که خود فیبرها نیز، دارای تخلخل‏های بسیار زیادی در اندازه نانو هستند که علت آن، حضور مولکول‏های آب و سدیم هیدروکساید در بین مولکول‏های فیبرهای ریسیده شده است. این تخلخل‏های زیاد در داخل و بین فیبرها، باعث افزایش خصوصیت چسبندگی و رشد سلول‏ها به داربست شد.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که داربست‏های تولید شده در غلظت 10 درصد حجمی/وزنی و پایین‏تر از آن و 20 درصد حجمی/وزنی و بالاتر از آن، علاوه بر دشواری در مراحل ریسندگی آن‏ها، خواص شیمیایی و مکانیکی مناسبی را برای چسبندگی سلول و تکثیر آن‏ها ندارند و بهترین غلظت از پلیمر پلی لاکتیک اسید برای تولید داربست‏های سه بعدی به روش الکتروریسی مرطوب، 15 درصد حجمی/وزنی است. بررسی نتایج نشان داد که سیستم جدید الکتروریسی مرطوب می‏تواند برای کنترل ساختار نانوفیبرها در داربست‏های سه بعدی بسیار مفید باشد.