بررسی روایی و پایایی ترجمه فارسی «مقیاس اصلاح شده کارآمدی در راه رفتن» در سالمندان شهر قم

افتادن، از نگرانی های مهم سالمندان است و با مجموعه ای از محدودیت ها مانند افت فعالیت های اجتماعی، ضعف جسمانی عمومی، اجتناب از فعالیت ها و کاهش کیفیت زندگی ارتباط دارد. سنجش عوامل مرتبط با افتادن مانند کارآمدی در راه رفتن، مهم است. در این پژوهش، روایی و پایایی ترجمه فارسی «مقیاس اصلاح شده کارآمدی در راه رفتن» در سالمندان بررسی گردید.
این مطالعه به روش توصیفی بر روی سالمندان شهر قم انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی، مقیاس اصلاح شده کارآمدی در راه رفتن، مقیاس کارآمدی در افتادن، فرم بین المللی و مقیاس اعتماد به تعادل ویژه فعالیت ها جمع آوری شد. آزمودنی ها از مناطق شهری قم به صورت در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی با مولفه های اصلی و چرخش واریماکس، ضریب همبستگی پیرسون، تی استیودنت مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
در این مطالعه، میانگین سنی آزمودنی ها، 8/70 سال بود. نتایج تحلیل عاملی تاییدی به استخراج یک عامل با ارزش ویژه بالای یک به نام «کارآمدی در راه رفتن» منجر شد که 52/85% واریانس کل را تبیین کرد. همبستگی عالی میانگین نمره این مقیاس با کارآمدی در افتادن (93/0-) و اعتماد به تعادل (95/0)، روایی همگرا را تایید کرد (0001/0p≤). روایی افتراقی مقیاس و پایایی به سه آزمون مجدد (96/0)، پایایی درون طبقه ای (96/0) و همسانی درونی (97/0) مورد تایید قرار گرفت.
نسخه فارسی «مقیاس اصلاح شده کارآمدی در راه رفتن» مقیاسی روا و پایا بوده و می تواند با اهداف پژوهشی و آموزشی مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، بررسی برخی ویژگی های روان سنجی دیگر این مقیاس، برای مطالعات بعدی پیشنهاد می شود.