تاثیر یک فصل آماده سازی و مسابقه بر برخی فاکتورهای فیبرینولیزیز، دی دایمر و CRP در ورزشکاران حرفه ای

سیستم فیبرینولیتیک، مکانیسم فیزیولوژیکی مهمی است که عمل آن تجزیه رشته های فیبرین در رگ های خونی است. در پژوهش حاضر تاثیر یک فصل آماده سازی و مسابقه فوتبال بر شاخص های فیبرینولیزیز، دی دایمر و CRP در بازیکنان حرفه ای بررسی گردید.
در این مطالعه نیمه تجربی، 10 نفر از بازیکنان تیم فوتبال صنعت نفت آبادان (سن 7/2±5/22 سال، وزن 4±71 کیلوگرم، قد 5/4±5/178 سانتی متر و شاخص توده بدنی 4/0±2/22 کیلوگرم برمترمربع) شرکت کردند. آزمودنی ها یک فصل دوره های آماده سازی و مسابقه فوتبال را که حدودا 10 ماه بود، اجرا کردند. نمونه های خونی (جهت اندازه گیری t-PA، PAI-1، دی دایمر و CRP) در چهار مرحله قبل و بعد از دوره آماده سازی، نیم فصل و پایان فصل مسابقات گرفته شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مکرر و آزمون بانفرونی تحلیل شدند.
دوره تمرین باعث تغییر معنی داری در سطوح استراحتی t-PA (003/0=p) و PAI-1 (005/0=p) شد، اما در سطوح استراحتی دی دایمر و CRP تغییری ایجاد نکرد. مقایسه زوجی داده ها نشان داد بین سطوح استراحتی t-PA (002/0=p) و PAI-1 (004/0=p) در قبل از دوره آماده سازی با بعد از فصل مسابقات، تفاوت معنی داری وجود دارد.
براساس نتایج این تحقیق، دوره تمرین باعث افزایش توان سیستم فیبرینولیزیز می شود، از این رو احتمالا سبب کاهش تشکیل ترومبوز در فوتبالیست های حرفه ای نیز می شود.