تحلیل دو سویه ی رابطه ی سرمایه ی اجتماعی با توسعه ی سیاسی

امروزه، سرمایه ی اجتماعی توانسته است نظر بسیاری از صاحب نظران را در مطالعات توسعه، در زمینه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به خود جلب کند. درادبیات علم سیاست، مفهوم توسعه سیاسی نزدیک ترین مفهوم به سرمایه ی اجتماعی است. همچنین در رویکرد سرمایه اجتماعی، سیاست در متن جامعه و از پایین به بالا نگریسته می شود. بحث اعتماد و همبستگی، از مباحث دیرپا در مطالعات توسعه ی سیاسی است. همبستگی و انسجام، در شبکه روابط واعتماد، نقش مهمی برای تعیین وضعیت هویت و مشروعیت یک نظام سیاسی ایفا می کنند. در جامعه ای که افراد مناسبات مبتنی بر اعتماد و همبستگی داشته باشند، امکان وقوع مشارکت همگان در تصمیم گیری، تکوین و تحکیم دموکراسی به منزله ی مهم ترین مشخصه توسعه سیاسی بیشتر است. همانطور که سرمایه ی اجتماعی می تواند بر توسعه ی سیاسی اثر بگذارد، توسعه ی سیاسی، نیز می تواند کشور را از نظر پتانسیل هایی که دارد روابط انسان ها را که بر پایه ی روابط قدرت است گسترش دهد. این پتانسیل ها تعامل جوامع بر سر قدرت، توسط توسعه ی سیاسی بسط پیدا می کند. در اثر تعامل پتانسیل های مذکور ،سازمان هایی ایجاد می شود، که این سازمان ها می تواند سرمایه ی اجتماعی را بهتر محقق نماید. بالطبع زمینه های مشارکت و اعتماد، بین این سازمان ها، در اثر تعامل فراهم می گردد، و در نتیجه ،سرمایه ی اجتماعی شرط لازم برای توسعه ی سیاسی است اما شرط کافی نیست. توسعه ی سیاسی حتما افزایش سرمایه ی اجتماعی را به دنبال دارد اما سرمایه ی اجتماعی لزوما افزایش توسعه ی سیاسی را به دنبال نخواهد داشت. مسئله ایی که دراین تحقیق به دنبال بررسی آن هستیم « تحلیل دو سویه ی رابطه ی سرمایه ی اجتماعی با توسعه ی سیاسی است». و بدنبال پاسخ به این سوال که : سرمایه ی اجتماعی چگونه می تواند با توسعه ی سیاسی ارتباط داشته باشد؟