تاثیر یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر عملکردهای حرکتی تعادل و قدرت عضلانی پسران مبتلا به سندرم داون

سندرم داون شایعترین اختلال کروموزومی و شایعترین علت ژنتیکی کم توانی ذهنی در انسان است. هدف از این مطالعه تاثیر یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر عملکردهای حرکتی تعادل و قدرت عضلانی پسران مبتلا به سندرم داون است.
20 پسر مبتلا به سندرم داون با سن 12-20 سال به طور تصادفی در دو گروه تجربی 10 نفر و گروه کنترل 10نفر قرار گرفتند. گروه تجربی، تحت برنامه تمرینی ترکیبی به مدت 45-60 دقیقه در روز و 3 بار در هفته، به مدت 8 هفته قرا گرفتند. برای ارزیابی قدرت عضلانی و تعادل در افراد مبتلا به سندرم داون، نیروی عضلانی با دینامومتر دستی (MMT ، North coast، USA) و تعادل با شارپند رومبرگ (0/91 -0/90=r) با چشمان باز و بسته اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون آماری واریانس دو طرفه (ANOVA) با اندازه گیری مکرر استفاده شد(0/05≥p).
نتایج آزمون تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه های مکرر نشان داد که قدرت Flexion زانو (0/05≥p)، Extension زانو(0/05≥p)، Flexion ران(0/05≥p)، Extension ران(0/05≥p)، Plantar Flexion مچ (0/05≥p)، Dorsiflexion مچ(0/05≥p) و همجنین تعادل ایستا با چشمان باز (سطح سفت) (0/05≥p)، تعادل ایستا با چشمان بسته (سطح سفت) (0/05≥p) ، تعادل ایستا با چشمان باز (سطح نرم) (0/05≥p)، تعادل ایستا با چشمان بسته (سطح نرم) (0/05≥p)، در گروه تمرینی به طور معناداری بهتر از گروه کنترل می باشد.
برنامه ترکیبی قدرتی و حس عمقی تعادل و پاسچرال در کودکان مبتلا به سندرم داون را بهبود می بخشد که ممکن است به علت افزایش قدرت عضلانی و یکپارچه سازی ورودی حس عمقی باشد.