بررسی ارتباط عملکرد خانواده با سازگاری فردی معلولین ضایعه نخاعی تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان الیگودرز

ضایعه نخاعی منجر به ایجاد تغییرات کلی در ساختار خانواده و مشکلات سازگاری برای فرد معلول می شود. اعضای خانواده که از این افراد مراقبت می کنند و تعامل نزدیکی با آنها دارند با تاثیرپذیری از این مسئله، دچار مشکلات جدیدی شده و فشارهای روانی زیادی را متحمل می شوند. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط عملکرد خانواده با سازگاری فردی معلولین ضایعه نخاعی تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان الیگودرز انجام شد.
پژوهش حاضر توصیفی_تحلیلی از نوع مطالعات همبستگی است. نمونه این پژوهش را 50 نفر از معلولین ضایعه نخاعی و مراقب اصلی آنها در خانواده تشکیل داد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، عبارت بودند از پرسشنامه عملکرد خانواده و پرسشنامه سازگاری فردی کالیفرنیا. برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از آزمونهای آماری کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
یافته های آماری نشان داد که بین متغیرهای حل مشکل (0/455=Pearson)، ایفای نقش(0/327=Pearson)، آمیزش عاطفی (0/465=Pearson)، کنترل رفتار(0/312=Pearson)، کارکرد عمومی (0/330=Pearson) عملکرد خانواده و سازگاری فردی معلولین رابطه معناداری وجود دارد (0/01>p).
نتایج این پژوهش نشانگر آن است که عملکرد خانواده می تواند بر سازگاری فردی معلولین ضایعه نخاعی تاثیر بگذارد. بنابراین با تمسک به روش هایی که طی آن عملکرد خانواده بهبود یابد، می توان سازگاری فردی معلولین ضایعه نخاعی را بهبود بخشیده و به تبع آن سلامت معلولین و کل خانواده آنها را ارتقا داد.