تحریک دهلیزی: پروتکلهای درمانی، اثربخشی و کاربرد درمانی در توانبخشی اطفال (یک مطالعه مروری روایتی)

با توجه به کاربرد گسترده تحریک دهلیزی در کلینیکها نیاز به پروتکلهای سازمان یافته بیشتر در این زمینه ضروری به نظر می رسد. هدف از این مرور روایتی بررسی مبتنی بر شواهد پروتکل تحقیقات موجود و هدایت این جریان بالینی به سمت و سوی ساختار یافته است.
در مقاله مروری روایتی (Narrative) حاضر مستندات موجود بین سالهای 1972 تا 2014 در پایگاه های اطلاعاتی معتبر PubMed، Medline، Scopus ، Web of Scienceو Google Scholar بررسی شده اند. کلمات کلیدی «تحریک مکانیکی دهلیزی»، «کودکان»، «مجاری نیم دایره»، «اتولیت» و «توانبخشی» بودند.
203 مقاله یافت شد و در نهایت با رعایت معیارهای ورود 34 مطالعه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پروتکلهای درمانی آنها بحث شده است. در بیشتر مقالات مورد مطالعه اثرات درمانی دهلیزی موثر شناخته شده است و در مجموع برآیند شواهد به نفع آن است که مداخلات دهلیزی می تواند نقش مثبتی در بهبود کودکان با ناتوانی داشته باشد. به علاوه، پروتکلهای پیشنهادی محققین نیز طبقه بندی و ارائه گردید. مطالعات نشان می دهند که درمانی کارآمد است که کلیه گیرنده های دهلیزی اعم از اوتریکول، ساکول و همه مجاری نیم دایره را در وضعیت های متفاوتی از جمله به شکم خوابیده، به پشت خوابیده، به پهلو خوابیده ، چهار دست و پا، نشسته، در حالت زانو زده و ایستاده تحریک کند.
با تکیه بر شواهد یافت شده موجود پیرامون اثر بخشی تحریک مکانیکال دهلیزی، قویا پیشنهاد می شود تحریک دهلیزی سازمان یافته با پروتکل تخصصی بخشی از برنامه درمانی کودکان جهت غنی سازی فرآیند توانبخشی باشد. توصیه می گردد که سن دریافت تحریک، نوع تشخیص، شدت اختلال، سابقه دریافت تحریک، کنترل وضعیت سر، نوع تحریک، فرکانس، بزرگی و توالی تحریک مورد توجه قرار گیرد. بهتر است که جهت تحریک، مسیر طولی تحریک از لحاظ دامنه انجام و حتی طول مدت هر تحریک منفرد در یک جلسه و تعداد جلسات، موقعیت بدنی فرد در زمان دریافت تحریک، میزان توقف بلافاصله بعد از حرکت، فاصله بین تحریکات، سلامت محیطی و مرکزی خود سیستم دهلیزی و ابزار ارزیابی مناسب، در تدوین و طراحی پروتکل مداخله بالینی تحریکات دهلیزی، در نظر گرفته شوند.