تاثیر سطوح مختلف آبیاری و روش های کشت بر بهروری مصرف آب و عملکرد کمی وکیفی ذرت شیرین (Zea mays var. saccharata)

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری و روش های کشت بر بهروری مصرف آب و عملکرد کمی و کیفی ذرت شیرین، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج در سال 1394 اجرا گردید. عامل اصلی آزمایش شامل آبیاری در 3 سطح، 100 (1I)، 75 (2I) و 50 درصد نیاز آبی گیاه (3I) و عامل فرعی شامل روش های کشت در 6 سطح، کشت بذر زیر خاکپوشه پلاستیک در 15 فروردین ماه (1CT)، کشت نشا زیر خاکپوشه پلاستیک در 15 فروردین ماه (2CT)، کشت بذر به روش متداول در 15 اردیبهشت ماه (3CT)، کشت بذر زیر خاکپوشه پلاستیک در 15 اردیبهشت ماه (4CT)، کشت نشا زیر خاکپوشه پلاستیک در 15 اردیبهشت ماه (5CT) و کشت نشا به روش متداول در 15 اردیبهشت ماه (6CT) بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش آبیاری و روش های کشت بر صفات عملکرد بلال و بهروری مصرف آب معنی دار گردید. بیشترین عملکرد بلال در تیمارهای 1CT2I، 1CT1I، 2CT2I و 2CT1I به ترتیب معادل 14420، 4/14414، 7/13691 و 5/13513 کیلوگرم بر هکتارو میزان مصرف آب در تیمارهای مذکور به ترتیب معادل 2521، 3362، 2385 و 3180 متر مکعب بر هتار بود. عملکرد بلال در تیمارهای کشت نشا در مقایسه با تیمارهای کشت بذر و همچنین تیمارهای خاکپوشه در مقایسه با تیمارهای بدون خاکپوشه به ترتیب حدود 85/2 و 80/27 درصد افزایش یافت. بیشترین بهروری اقتصادی مصرف آب در تیمارهای 2CT2I، 1CT2I، 2CT3I و 1CT3I به ترتیب معادل 21/2، 18/2، 16/2 و 14/2 کیلوگرم بر مترمکعب بدست آمد. استفاده از نشا و خاکپوشه پلاستیک باعث تسریع رشد و نمو گیاه و تولید خارج از فصل شد.حفظ رطوبت زیر خاکپوشه پلاستیک، باعث افزایش میزان قند و درصد ساکارز دانه گردید. در مناطقی که محدودیت آب وجود دارد، جهت رسیدن به حداکثر عملکرد کمی و کیفی، استفاده از تیمار تامین 75 درصد نیاز آبی گیاه و کشت نشا زیر خاکپوشه امکان پذیر است.