تاثیر کاربرد برخی کود های آلی و شیمیایی بر صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenum- graecum L.)

به منظور بررسی تاثیر کاربرد کودهای آلی و شیمیایی بر خصوصیات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه دارویی شنبلیله، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار؛ کاربرد عصاره جلبک دریایی (محلول پاشی با غلظت یک میلی گرم در لیتر)، هیومیک اسید (محلول در آب آبیاری با غلظت 500 میلی گرم در لیتر) ، کود شیمیایی پرمصرف (نیتروژن، فسفر و پتاس به ترتیب به مقدار 08/0 ، 06/0 و 1/0 گرم در کیلوگرم خاک گلدان) و شاهد (بدون استفاده از کود) و 7 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) در سال 1395 انجام گرفت. نتایج نشان داد که بالاترین ارتفاع بوته (93/24 سانتی متر)، بیشترین وزن تر بوته (66/14 گرم)، بیشترین وزن خشک بوته (73/9 گرم)، بیشترین تعداد نیام در بوته (12/12 عدد) و بالاترین وزن هزار دانه (22/10 گرم)، در حضور کاربرد عصاره جلبک حاصل گردید. در رابطه با صفت تعداد بذر در نیام، تیمارهای عصاره جلبک، هیومیک اسید و کود شیمیایی به لحاظ آماری در یک سطح قرار گرفته و تفاوت معنی داری بین آن ها مشاهده نشد. هم چنین تیمار عصاره جلبک، بیشترین مقدار کلروفیل کل (98/1 میلی گرم در گرم برگ تازه)، بالاترین مقدار کلروفیل های a و b (به ترتیب 3/1 و 68/0 میلی گرم در گرم برگ تازه)، بیشترین مقدار اسکوربیک اسید (4/0 میلی گرم در 100 گرم برگ تازه)، بالاترین مقدار کارتنوئید (27/0 میلی گرم در گرم برگ تازه) و بیشترین درصد اسانس (97/0 درصد) را باعث گردید. به لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین درصد اسانس تحت تاثیر رژیم های کودی مختلف دیده نشد و هر سه کود عصاره جلبک، هیومیک اسید و کود شیمیایی سبب افزایش مقدار اسانس در مقایسه با تیمار شاهد شدند. مصرف هیومیک اسید نیز تاثیر معنی داری بر افزایش کلروفیل a و اسید اسکوربیک نشان داد.