کاربست نظریات همگرایی در طراحی مدل همگرایی منطقه ای در حوزه همسایگی جمهوری اسلامی ایران

همگرایی منطقه ای به عنوان راهی برای همکاری کشورهای یک منطقه، کاهش منازعات و دستیابی به صلح پس از پایان جنگ جهانی و با جامعه زغال و فولاد اروپا به عرصه سیاست وارد و در ادامه نیز به عنوان الگویی موفق برای همکاری در سایر مناطق جهان مورد استفاده قرار گرفته است. به دنبال آن با توسعه روابط و اهمیت روز افزون همکاری، نظریات مختلفی در تبیین مولفه ها و اصول همگرایی منطقه ای مطرح گردید. هرچند این نظریات در برخی مناطق کاربرد موفقی داشته اند اما در منطقه غرب آسیا همچنان چالش های مهمی در مسیر همکاری و همگرایی منطقه ای وجود دارد؛ تا جایی که برخی این منطقه را استثنا در همگرایی می دانند. پژوهش حاضر در پاسخ به این سوال که چگونه می توان از نظریات همگرایی در منطقه جغرافیایی ایران و همسایگانش بهره برد و چه مدلی برای تبیین این همگرایی مناسب است اقدام به طراحی مدلی سه وجهی در دسته بندی روابط ایران با کشورهای همسایه در حوزه های مفاهمه، معامله و مقابله نموده است. این پژوهش تلاش دارد تا با به کار گیری نظریات موجود ضمن ارائه این مدل، ویژگی های هر حوزه را تبیین و مدلی بومی برای همگرایی ایران با همسایگانش ارائه نماید.