خودارزیابی مهارت های بالینی دوره کارورزی پزشکی

: خودارزیابی از عملکرد بالینی در یک محیط بالینی تحت عنوان فرایند جمع آوری اطلاعات درونی و بیرونی و تفسیر داده ها درباره عملکرد شخصی و مقایسه با استانداردهای موجود تعریف می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر، خودارزیابی مهارت های بالینی کارورزان دانشگاه علوم پزشکی کرمان و بررسی ارتباط میزان توانایی های عملی و تئوری آن ها بود.
این پژوهش از نوع مقطعی بود و به روش توصیفی- تحلیلی در سال 1393 انجام شد. نمونه مورد مطالعه را 141 نفر از کارورزان مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی کرمان تشکیل داد که به صورت سرشماری انتخاب شدند. داده ها با استفاده از چک لیست شامل مهارت های روالی (Procedural skills) اصلی که دانشجویان پزشکی ملزم به کسب آن هستند، جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون های فراوانی، Mann-Whithney و Kruskal-Wallis در نرم افزار SPSS مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.
بیشتر شرکت کنندگان پژوهش را زنان (79 نفر، 56 درصد) تشکیل دادند. در بررسی رابطه بین جنسیت و نمره مهارت بالینی، میانگین نمره مهارت های بالینی مردان بالاتر بود و تفاوت معنی داری بین دو جنس مشاهده شد (001/0 = P). بررسی رابطه بین مدت زمان گذشته شده از دوره کارورزی و نمره مهارت بالینی نشان داد که میانگین نمره کارورزانی که بیش از 6 ماه از دوره کارورزی آن ها می گذشت، بالاتر بود و رابطه آماری معنی داری مشاهده شد (001/0 = P).