بررسی تاثیر درصد گچ وشیب هیدرولیکی بر میزان انحلال پذیری خاکهای رسی گچی

وجود ذرات گچ در بافت خاک مشکلات عدیده ای را برای خاک در کاربری های مختلف از جمله کشاورزی و پروژه های عمرانی ایجاد می کند. قابلیت انحلال ذرات گچ موجب می شود تا در اثر تماس با آب، به تدریج حل شده و همراه با جریان آب از محیط خارج شود. این پدیده باعث می شود سازه های بنا شده بر روی این خاک ها به مرور در اثر انحلال گچ و افزایش تخلل خاک و نهایتا نشست بستر دچار تخریب های کلی گردیده و هزینه های هنگفتی به پروژه در مرحله بهره برداری از آن تحمیل نماید. در این پژوهش اثر دو عامل درصد گچ و شیب هیدرولیکی در میزان انحلال گچ در خاک های رسی مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا نمونه های خاک گچی بطور مصنوعی و با افزودن مقادیر مختلفی از سنگ گچ طبیعی شامل 0، 5، 10، 20 و 30 درصد وزنی به یک خاک با بافت رسی تهیه و سپس هر یک از نمونه های گچی تحت شیب های هیدرولیکی مختلف شامل 5/0، 1، 2، 5 و10، مورد آزمایش های آبشویی قرار گرفتند. نتایج آزمایش های انجام شده نشان دادند با افزایش درصد گچ میزان انحلال آن در خاک نیز افزایش می یابد. همچنین شدت آبشویی یعنی نسبت مقدار گچ خارج شده از خاک به مقدار گچ اولیه موجود در خاک، با افزایش درصد گچ خاک کاهش می یابد. علاوه بر این افزایش شیب هیدرولیکی سرعت خروج آب و در نتیجه مقدار آب خارج شده از محیط خاک گچی در مدت زمان معین افزایش یافته و میزان گچ بیشتری نیز از محیط خارج می گردد.