برهمکنش پلیمر سوپرجاذب و تکنیک آبیاری تکمیلی در افزایش عملکرد و بهره وری آب آبیاری در کشت گندم دیم

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و سوپرجاذب استاکوزورب4 بر عملکرد، اجزای عملکرد و بهره وری مصرف آب گندم، در سال زراعی 95-1394 در اراضی کشاورزی دانشگاه تبریز به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمار های آزمایش شامل آبیاری تکمیلی در سه سطح بدون آبیاری (I0)، تک آبیاری در خرداد (I1) و دو نوبت آبیاری در اردیبهشت و خرداد (I2) و مصرف سوپرجاذب استاکوزورب در سه سطح 0، 50 و 100 کیلوگرم بر هکتار (S0، S1 و S2) بود. نتایج نشان داد آبیاری تکمیلی بر روی تمام صفات مورد مطالعه در سطح 1 درصد معنی دار بود. اما اثر مصرف سوپرجاذب بر روی زیست توده غیر معنی دار حاصل شد. اثرات متقابل نیز بر دانه در خوشه، عملکرد و بهره وری مصرف آب در سطح 1 درصد و وزن هزار دانه و بهره وری اقتصادی در سطح 5 درصد معنی دار بود. بیش ترین مقدار عملکرد و بهره وری مصرف آب به ترتیب به میزان 35/4 تن در هکتار و 20/1 کیلوگرم بر مترمکعب از تیمار S2I1 به دست آمد که عملکرد و بهره وری مصرف آب را نسبت به تیمار شاهد به ترتیب به میزان 74/2 تن در هکتار و 66/0 کیلوگرم بر مترمکعب افزایش داد. نتایج تحلیل اقتصادی نشان داد در کشت گندم به صورت دیم، مصرف سوپرجاذب بدون انجام آبیاری تکمیلی توجیه اقتصادی ندارد. با در نظر گرفتن تحلیل های اقتصادی، تیمار S0I1با افزایش 8/134 درصدی عملکرد و 4/94 درصدی بهره وری مصرف آب نسبت به تیمار شاهد بهترین شرایط را دارد. بیش ترین مقدار بهره وری آب آبیاری (51/3 کیلوگرم بر مترمکعب) از تیمار S1I1 حاصل گردید.