بررسی شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در پرتونگاران و پرستاران شاغل در بیمارستان های علوم پزشکی ارتش: مطالعه مقطعی

یکی از مهم ترین عوارض شغلی، اختلالات اسکلتی عضلانی است. این اختلال می تواند بر کیفیت خدمات ارائه شده به بیمار اثر سوء بگذارد.
هدف از این مطالعه بررسی شیوع اختلالات اسکلتی - عضلانی پرتونگاران و پرستاران شاغل در اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال 1395 می باشد.
این پژوهش مقطعی شاهد دار، در سال 1395 بر روی 144 نفر از پرتونگاران (مورد) و پرستاران (شاهد) شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران که حداقل یک سال سابقه ی کار داشته و به صورت سرشماری انتخاب شده بودند، صورت گرفته است. جهت ارزیابی اختلالات نواحی مختلف بدن، از پرسشنامه ی بررسی اختلالات اسکلتی- عضلانی نوردیک (NMQ) و به منظور ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی از روش (QEC) استفاده شده است. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تی مستقل و پیرسون به کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 آنالیز شد و سطح معنی داری، کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج به دست آمده از پرسشنامه نشان داده که در یک سال گذشته، شیوع اختلالات اسکلتی در پرتونگاران در نواحی پا، گردن، شانه و زانو به ترتیب با 80/5، 50، 41/6 و 41/6 درصد و در پرستاران در نواحی گردن، ران، پا و کمر به ترتیب با 48/6، 47/2، 47/2 و 44/4 درصد بیشتر از سایر نواحی بدن می باشد. رابطه معنی داری بین آگاهی از خطر شغلی، نوع شیفت کاری و سابقه کاری با شیوع اختلالات در برخی از نواحی بدن، در پرستاران مشاهده شد اما در گروه مقابل رابطه ی معنی داری مشاهده نشد. همچنین میزان آگاهی از خطر در پرتونگاران از پرستاران بیشتر بود.
با توجه به شیوع بالای اختلالات اسکلتی عضلانی و پوسچر نامناسب در حین کار و مخاطره آمیز بودن شرایط محیط کار، مداخله ارگونومیک به منظور کاهش فشار وضعیتی بر گردن و تنه و کاهش پوسچرهای نامناسب در حین کار بعد از ارزیابی اولیه از وضعیت بدنی توصیه می شود.