بررسی تطبیقی داستان رستم و سهراب و نمایشنامه کوهولین با رویکرد روانکاوانه

ادبیات تطبیقی، تحقیقی است در باب روابط و مناسبات بین ادبیات ملل جهان و نظارت بر تمامی مبادلات و معاملات فکری و ادبی که از سرحد قلمرو زبان قومی به اقوام دور و نزدیک روی میدهد. در این مقاله به تحلیل و مقایسهی داستان غم انگیز رستم و سهراب از فردوسی و نمایشنامه کوهولین از ویلیام باتلر ییتز پرداختهایم. شاهنامه فردوسی از ارزندهترین آثار ادبی ایران و جهان است که از دیدگاه های گوناگون قابل نقد و بررسی است و تاثیر فراوانی بر ادبیات جهان داشته است و نمایشنامه کوهولین از آثار حماسی مهم ایرلند از نمونه های مهم متاثر از شاهنامه به شمار می رود.
از آنجاکه پیش از این مطالعات فراوانی در باب تطبیق این دو اثر صورت گرفته است، در مقاله پیش رو به وسیله ی روش بین رشته ای که گامیست نوین در راه همسوسازی پژوهش های تطبیقی با سایر رشته ها و با هدف افزایش تالیفات در این حوزه، این دو اثر مورد تببین قرارگرفته است. نظر به اهمیت علم روانکاوی در حوزه ادبیات حماسی و اسطوره شناسی، در بررسی و تطبیق این دو اثر حماسی رویکرد روانکاوانه اتخاذ شده و نتایج قابل توجهی نیز از این منظر بدست آمده است. در این مقاله سعی بر آن شده که با نگاهی دقیقتر مضامین روانکاوانه ی هر دو اثر را کشف و بررسی کنیم و با بررسی رفتار شخصیتها به این نتایج خواهیم رسید که مفاهیمی چون عقده ادیپ، مهراکین یا دوسوگرایی و همچنین مفهوم سرنوشت محتوم، چگونه در هر دوی این آثار حماسی وجود دارند و قابل تحلیل و تطبیق هستند.