اثر سطح کربوهیدرات های غیر فیبری و نوع غله بر عملکرد رشد، گوارش پذیری، خصوصیات لاشه و اندام-های درونی بره های پرواری نژاد لری

غلات مختلفی در تغذیه گوسفند استفاده می شوند. این غلات سطوح و ترکیبات متفاوتی از کربوهیدرات های غیرفیبری را دارند که می تواند قابلیت هضم جیره و در نتیجه عملکرد بره را تحت تاثیر قرار دهند. لذا هدف از این پژوهش بررسی تاثیر سطح کربوهیدرات های غیر فیبری جیره و نوع دانه ی غله بر عملکرد، گوارش پذیری مواد مغذی و خصوصیات لاشه بره های پرواری بود.
برای اجرای این پژوهش، بیست بره پرواری نر با میانگین سنی90 روز و میانگین وزن 1/1±25 کیلوگرم در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار به مدت 80 روز آزمایش شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1-تیمار حاوی دانه جو آسیاب شده و 33 درصد کربوهیدرات غیر فیبری، 2- تیمار حاوی دانه جو آسیاب شده و 40 درصد کربوهیدرات غیر فیبری، 3- تیمار حاوی دانه ذرت آسیاب شده و 33 درصد کربوهیدرات غیر فیبری و 4- تیمار حاوی دانه ذرت آسیاب شده و 40 درصد کربوهیدرات غیر فیبری بودند. تیمار های آزمایشی از لحاظ انرژی قابل متابولیسم، پروتئین خام، سطح علوفه به کنسانتره و میزان دیواره سلولی یکسان بودند. در این آزمایش نمونه گیری خوراک و مدفوع در طول دوره در دو نوبت انجام و در پایان دوره پروار، برای اندازه گیری خصوصیات لاشه از هر تیمار 2 راس کشتار شده و پارامترهای مورد آزمون تعیین گردید.
نتایج این پژوهش نشان داد که با افزایش سطح کربوهیدرات غیر فیبری، گوارش پذیری ماده آلی، فیبر نامحلول در شوینده خنثی و خاکستر خام کاهش یافت. استفاده از دانه ذرت باعث افزایش گوارش پذیری ماده آلی، فیبر نامحلول در شوینده اسیدی و چربی خام شد. هم چنین تیمارها از لحاظ وزن لاشه، درصد ران و درصد لاشه ی بدون دنبه و درصد چربی بطنی و دنبه به لاشه ی گرم با هم اختلاف معنی داری داشتند. کم ترین درصد وزن کلیه و پانکراس مربوط به تیمار ذرت با40 درصد کربوهیدرات غیر فیبری بود. استفاده از ذرت با 33 درصد کربوهیدرات غیر فیبری سبب کاهش درصد شکمبه نگاری خالی شد.
نتایج این آزمایش نشان داد که عملکرد بره ها، وزن لاشه، درصد ران و درصد لاشه ی بدون دنبه و هم چنین درصد چربی بطنی و دنبه به لاشه ی گرم تحت تاثیر نوع دانه غلات قرار گرفت. گوارش پذیری ماده خشک تحت تاثیر نوع دانه غله نگرفت، اما گوارش پذیری ماده آلی در بره هایی که از جیره حاوی ذرت تغذیه کردند، بیش تر بوده و به نظر می رسد تیمار ذرت با کربوهیدرات 40 درصد در بین تیمارها عملکرد بهتری داشته و برای برنامه های پرورشی سفارش می شود.