آسیب شناسی مکانیزم های دفاعی والدین با کودکان ناتوان هوشی و ناشنوا و ارائهٔ راهکارهای اصلاحی

به دلیل اهمیت روزافزون مکانیزم های دفاعی در مفهوم سازی اختلال های روانی و درمان آن ها، هدف پژوهش حاضر آسیب شناسی مکانیزم های دفاعی والدین کودکان ناتوان هوشی و ناشنوا در شهرستان کازرون و ارائهٔ راهکارهای اصلاحی بود.
روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش از نوع علی مقایسه ای (پس از وقوع) است. نمونهٔ پژوهش 30 نفر از والدین (پدران و مادران) با کودک ناتوان هوشی بود که تشخیص ناتوان هوشی در پروندهٔ کودک درج شده بود.همین طور 30 نفر از والدین کودکان ناشنوا در شهرستان کازرون بودند که به روش نمونه گیری در دسترس و به شیوهٔ همتاسازی براساس (سن، سطح تحصیلات و جنسیت فرزند) انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبهٔ بالینی ساختاریافته و پرسشنامهٔ سبک دفاعی اندرزو و همکاران استفاده شد و داده های گردآوری شده به وسیلهٔ آزمون واریانس دو عاملی (MANOVA) تحلیل شد.
نتایج نشان داد بین میانگین نمرات مکانیزم های دفاعی رشدیافته، رشدنیافته و روان آزرده در گروه های مطالعه شده تفاوت معنا داری وجود دارد (0٫001≥p). برحسب جنسیت سطح مکانیزم های دفاعی رشدیافته در مادران (ناشنوا) در مقایسه با پدران (ناشنوا و ناتوان هوشی) بیشتر است (0٫001≥p). همچنین بین والدین با کودک کم توان هوشی و ناشنوا برحسب جنسیت در استفاده از مکانیزم های دفاعی رشدنیافته و روان آزرده تفاوت وجود نداشت.
پیشنهاد می شود با شناسایی مکانیزم های دفاعی والدین کودکان استثنایی، زمینه برای اثربخشی بعد روان شناختی مداخلات آموزشی فراهم آید.