مقایسهٔ علائم اختلالات اضطرابی در کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری و کودکان عادی

اختلال اضطراب یکی از پریشانی های روان شناختی بسیار رایج در کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری است. هدف این پژوهش بررسی اختلالات اضطرابی در کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری و کودکان عادی بود.
روش پژوهش، علی مقایسه ای بود. 66 نفر کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری با روش نمونه گیری در دسترس و 66 نفر کودک عادی با روش تصادفی در پژوهش شرکت نمودند. کودکان هر دو گروه از نظر جنس، پایهٔ تحصیلی و محل سکونت با هم همتا شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامهٔ غربالگری اضطراب مرتبط با اختلالات هیجانی-نسخهٔ کودک (بیرماهر و همکاران، 1997) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) استفاده شد.
نتایج توصیفی نشان داد که در میان کودکان مبتلا به ناتوانایی های یادگیری میزان شیوع علائم اضطراب در کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری و کودکان عادی به ترتیب 28٫8 و 10٫6 بوده است. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که میانگین اختلالات اضطرابی (کل) در کودکان با ناتوانی یادگیری به طور معنا داری بیشتر بود (0٫01>p). براساس نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری، میانگین علائم جسمانی یا پنیک، اضطراب فراگیر، اضطراب جدایی، اضطراب اجتماعی و پرهیز از مدرسه در کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری بیشتر از کودکان عادی بود (0٫01>p).
براساس نتایج، پیشنهاد می شود که به شیوع بالای اختلالات اضطرابی و استفاده از راهبردهای روان شناختی برای کاهش این اختلالات در کودکان مبتلا به ناتوانایی های توجه شود.