اثربخشی درمان مبتنی بر افق زمان بر اجتناب تجربه ای مادران با دختر مبتلا به ناتوانی هوشی

تولد و حضور کودکی با ناتوانی هوشی در هر خانواده ای مشکلات روان شناختی بسیاری را برای اعضای خانواده، به ویژه برای مادران فراهم می کند؛ بنابراین ضرورت دارد که با استفاده از درمان های جدید، با این مشکلات مقابله کرد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر دیدگاه زمان بر اجتناب تجربه ای مادران با دختر مبتلا به ناتوانی هوشی در مقطع ابتدایی شهر اصفهان صورت گرفت.
روش بررسی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور 40 نفر از مادران با دختر مبتلا به ناتوانی هوشی مشغول به تحصیل در یکی از آموزشگاه های استثنایی شهر اصفهان در بهار 1395 بر اساس ملاک های ورود به مطالعه به شیوهٔ نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای اندازه گیری در این پژوهش شامل پرسشنامهٔ پذیرش و عمل- نسخهٔ دوم (بوند و همکاران، 2011) بود. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس (ANCOVA) استفاده شد.
نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر دیدگاه زمان بر کاهش نمرهٔ اجتناب تجربه ای مادران با دختر مبتلا به ناتوانی هوشی از 35٫40 به 32٫70 موثر بوده است (0٫032=p).
احتمالا ایجاد تعادل بین زمان های مختلف و حذف تمرکز مراجعین روی زمان های خاص و ایجاد نگرش مثبت به سه بعد زمانی (گذشته و حال و آینده)، باعث کاهش نمرات اجتناب تجربه ای مراجعین گروه دیدگاه زمان شده است. بر اساس نتایج این پژوهش می توان از درمان مبتنی بر دیدگاه زمان، جهت کاهش اجتناب تجربه ای مادران با دختر مبتلا به ناتوانی هوشی استفاده نمود.