اثر تغییرات تنش کولمب ناشی از زمین لرزه 31 اوت 1968 دشت بیاض در چکانش رخدادهای آتی

مدل تنش کولمب بر اساس محاسبه آستانه شروع لغزش در سطوح گسلی تحت تنش با فرمول معیار گسیختگی کولمب و محاسبه تنش حاصل از جنبش بلوک ها ی دو سوی یک گسیختگی سرچشمه بنا شده است. دستاوردهای این مدل برهم کنش زمین لرزه ها و پراکندگی مکانی پس لرزه ها را در بر می گیرد و با احتمالات زمین لرزه ای و تغییرات نرخ لرزه خیزی همخوانی زیادی دارد. پهنه گسلی دشت بیاض در شمال بلوک لوت، به عنوان یک منطقه فعال زمین ساختی در شرق ایران شناخته شده است. بررسی تغییرات تنش کولمب نشان می دهد که زمین لرزه اصلی دشت بیاض در سال 1968 بخش ها یی از گسل رانده فردوس (زمین لرزه 1968 فردوس) و شرق گسل راستالغز چپ بر دشت بیاض شرقی(زمین لرزه 1979 کولی- بنیاباد) را برانگیخته است اما بر روی گسل آوش (زلزله 1976 وندیک) با افت تنش و باربرداری همراه بوده است. شواهد زمین ریخت شناسی از جمله جابه جایی قنات ها، تپه ها ی باستانی تخریب شده، جابه جایی آبراهه ها و افراز ها ی فرسایش یافته نشان دهنده ی تجدید فعالیت این گسل در طی تاریخ می باشند. به نظر می رسد که علاوه بر امتداد گسل دشت بیاض که طی زمین لرزه ها ی 1968 فردوس و 1979 کولی- بنیاباد فعال شده اند، بخش ها ی جنوبی گسل دشت بیاض به سمت قائنات نیز از مناطق پر خطر در آینده باشد.