شناسایی مولفه های ابعاد نیروی کار احساسی پرستاران در تعامل با همراهان بیمار

نیروی کار احساسی، مدیریت احساسات به منظور ابراز احساسات مورد انتظار سازمانی است که دارای دو بعد بازیگری ظاهری و بازیگری عمیق می باشد. حرفه پرستاری به شدت با مفهوم احساسات عجین شده است. از این رو، هدف اصلی این پژوهش، شناسایی مولفه های ابعاد نیروی کار احساسی پرستاران نمونه کشوری در تعامل با همراهان بیمار است. این مطالعه به صورت کیفی و بر مبنای استراتژی پدیدارشناسی انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و عمیق و جهت تجزیه و تحلیل آن از رویکرد کلایزی استفاده گردید. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه پرستاران نمونه کشوری بیمارستان های دولتی مشهد تشکیل دادند که با توجه به نمونه گیری هدفمند و کفایت آن مورد مصاحبه قرار گرفتند. از یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل مصاحبه ها، در بعد بازیگری ظاهری، 2 زیرمولفه ”خاموشی احساسی“ و ”نمای احساسی“ برای مولفه «سرکوب احساسی » و در بعد بازیگری عمیق، 8 زیرمولفه ”درک وضعیت احساسی همراهان بیمار“، ”توجه به نظرات همراهان بیمار“، ”خود را جای همراهان بیمار گذاشتن“، ” تصویرسازی“، ” توجیه سازی“، ” تلقین سازی“،” اجتناب از برخورد احساسی“ و ” خلوت کردن احساسی“ برای 3 مولفه «حمایت احساسی، تلاش احساسی، فاصله احساسی» پدیدار گردید. یافته های این پژوهش بینش ارزشمندی را در مورد نیروی کار احساسی انجام شده توسط پرستاران نمونه کشوری فراهم می کند که به ارتقاء کیفیت ارائه خدمات و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می کند.