بررسی پارامترهای لرزه ای سیستم های فولادی برون مرکز با تیر پیوند متوسط

فلات ایران از نظر وقوع زلزله یکی از فعال ترین مناطق دنیا بوده و هر از چند گاهی زمین لرزه های مخرب و مصیبت بار با آسیب های جانبی و مالی وسیع در کشورمان به وقوع می پیوندد که پیشگیری از وقوع یا کاهش تلفات جانی و مالی ناشی از این زلزله ها در کشورمان ایران از اهمیت خاصی برخوردار است. خرابی های وارده به سازه در زلزله های گذشته که مطابق با آیین نامه ها طراحی گردیدند نقاط ضعف شیوه های موجود در طراحی لرزه ای سازه ها را به خوبی مشخص ساخته است. لذا در حال حاضر بیشتر آیین نامه های طراحی لرزه ای به سرعت به سمت طراحی بر اساس عملکرد حرکت می کنند که ساختمان با توجه به عملکردی که در زلزله از خود نشان می دهد طراحی گردد. با این اوصاف در سال های اخیر بحث رفتار غیر خطی و روش عملکردی در ارزیابی لرزه ای سازه ها مطرح گردیده است. اگرچه دقیق ترین شیوه در ارزیابی رفتار لرزه ای سازه ها استفاده از تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی است، اما دستورالعمل های معتبر (دستور العمل هایی همچون ATC و یا FEMA، آیین نامه های بهسازی لرزه ای ساختمان)، استفاده از روش تحلیل استاتیکی غیرخطی فزاینده بار افزون را به دلیل سادگی در به کارگیری و تفسیر نتایج توصیه کرده اند. در پژوهش پیش رو ضوابط دستور العمل های مذکور در خصوص ارزیابی لرزه ای سیستم های برون محور (EBF) با الگوهای مختلف بار جانبی در روش بار افزون سنتی و بار افزون پیشرفته در مقایسه با تحلیل دینامیکی غیرخطی مورد ارزیابی قرارگرفته است؛ و نتایج به صورت پیشنهاد هایی ارائه شده اند؛ اما در کل نتایج حاکی از آن است که اختلاف میان پاسخ های حاصل از روش های مختلف بار افزون، در سازه های کوتاه مرتبه ناچیز است.