سلامت معنوی و رضایت از زندگی در سالمندان بستری در بیمارستان های شهرکرد

توجه به جنبه های مختلف سلامت و رفاه در دوران سالمندی اهمیت زیادی دارد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سلامت معنوی و رضایت از زندگی سالمندان بستری در بیمارستان های شهرکرد انجام گرفت.
در این مطالعه مقطعی، 308 نفر از سالمندان بستری در بخش های داخلی و جراحی، از طریق نمونه گیری در دسترس در سال 1392 وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده، شامل دو پرسشنامه سلامت معنوی SWBS و رضایت از زندگی SWLS بود. پس از جمع آوری داده ها، اطلاعات با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شدند.
سلامت معنوی در 51/3% از نمونه ها پایین توصیف شده بود و میانگین نمره سلامت معنوی 18/61±86/16 بود. سلامت معنوی با وضعیت تاهل، سن، تعداد فرزندان ارتباط آماری معنی داری داشت (0/001≥P). رضایت از زندگی در 63/6%از نمونه ها زیاد (اندکی راضی، راضی و به شدت راضی) با میانگین 5/8±20/80 بود. رضایت از زندگی با عوامل جمعیت شناختی مانند جنس (0/002=P)، طبقه اجتماعی (0/001=P) و تعداد فرزندان (0/001=P) ارتباط آماری معنی داری را نشان داد. ارتباط مثبت معنی داری بین سلامت معنوی و رضایت از زندگی وجود داشت (0/001≥P).
بیش از نیمی از نمونه های مورد پژوهش، سلامت معنوی خود را پایین گزارش کردند، ولی بیشتر سالمندان رضایت از زندگی بالایی داشتند؛ لذا انجام مداخلات مذهبی، در جهت ارتقاء سطح سلامت معنوی سالمندان بستری، ضروری به نظر می رسد.