دغدغه بیماران ایرانی مسلمان مبتلا به سرطان در مراحل آخر زندگی: یک مطالعه کیفی

درک دغدغه بیماران مبتلا به سرطان در مراحل آخر زندگی، در بستر فرهنگ ایرانی و اسلامی می تواند در ارتقاء مراقبت حساس فرهنگی به آن ها کمک کننده باشد. مطالعه حاضر با هدف کشف دغدغه بیماران ایرانی مسلمان مبتلا به سرطان در مراحل آخر زندگی طراحی گردید.
این مطالعه کیفی از نوع توصیفی- اکتشافی است که در سال 1395 انجام شد. مشارکت کنندگان را بیماران مسلمان مبتلا به سرطان در مراحل آخر زندگی و اعضای خانواده آن ها تشکیل دادند. اطلاعات از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند با 15 بیمار و خانواده آنان بستری در یک مرکز هماتولوژی انکولوژی در شهر اصفهان و با نمونه گیری هدفمند استخراج گردید. به منظور درک عمیق تر از دغدغه های معنوی بیماران، اطلاعات جمع آوری شده تعدادی از بیماران و اعضاء خانواده آن ها که تحت پوشش یک مرکز مراقبت تسکینی در شهر اصفهان بودند، نیز مورد تحلیل قرار گرفت.
در این مقاله نتایج مرتبط با درونمایه «دغدغه های مذهبی– معنوی» بیماران ارائه می گردد که شامل سه زیر درونمایه «ارتباط فرد با خدا»، «ارتباط فرد با خود» و «ارتباط فرد با خلق» می باشد. ارتباط فرد با خدا شامل درونمایه های فرعی «چالش در عدالت خدا»، «خداشناسی معنوی» و « ترس از مرگ»می باشد. ارتباط با خود شامل درونمایه های فرعی «کاهش عزت نفس» و« کم صبری» می باشد. ارتباط با دیگران شامل درونمایه فرعی «اشکال در روابط بین فردی» می باشد.
یکی از نگرانی های اصلی بیماران مبتلا به سرطان در مرحله آخر زندگی، دغدغه های مذهبی و معنوی است. ابتلا به سرطان ممکن است بیماران را به خدا نزدیکتر و توکل و خداشناسی آن ها را ارتقاء دهد. برای بعضی مشارکت کنندگان نیز این سفر طولانی ممکن است با دغدغه های متفاوتی از جمله ترس از مرگ، چالش در زمینه عدالت خداوند و اشکال در روابط بین فردی همراه باشد. این دغدغه ها باید مورد توجه قرار گرفته و اقدامات حساس فرهنگی برای ارتقاء آن ها برنامه ریزی گردد.