ارتباط استرس زاهای شغلی و خستگی در پرستاران: نقش تعدیل کنندگی حمایت سازمانی

مطالعات گذشته ارتباط مثبتی بین استرس زاهای شغلی و خستگی را نشان داده اند. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط استرس زاهای شغلی و خستگی با تاکید بر نقش تعدیل کننده حمایت سازمانی در پرستاران بود.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی می باشد که در سال 1395 انجام شد. شرکت کنندگان این پژوهش شامل 125 نفر از پرستاران بیمارستان های شهر خرم آباد بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه استرس پرستاری، پرسشنامه حمایت سازمانی و پرسشنامه خستگی بود. داده ها حاصل از اجرای پرسشنامه ها با استفاده از رگرسیون گام به گام به منظور بررسی نقش پیش بینی کننده استرس زاهای شغلی در پیش بینی خستگی و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تعدیلی به منظور بررسی توان تعدیلی متغیر حمایت سازمانی تحلیل شدند.
یافته های حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین استرس زاهای شغلی تنها مولفه های مرگ و مردن (β=0/38، P<0/006) و ارتباط با بیماران و خانواده آن ها ((β=0/24، P<0/001 قادر به پیش بینی خستگی در پرستاران هستند و همچنین یافته های تحلیل رگرسیون تعدیلی، نقش تعدیل گر حمایت سازمانی ((β=0/29، P<0/001 را در این روابط مورد تایید قرار داد.
این مطالعه آشکار نمود که سطوح بالاتر حمایت سازمانی با سطوح پایین تر خستگی و سطوح پایین تر حمایت سازمانی با با سطوح بالاتر خستگی رابطه دارد. بنابراین، حمایت سازمانی نقش مهمی در رابطه استرس زاهای شغلی و خستگی پرستاران دارد.