بررسی ساختار جمعیت و شناسایی نواحی تحت انتخاب در ژنگان اسب های کرد و عرب ایرانی

اسب عرب از قدیمی ترین نژادهای اسب جهان است. این نژاد عملکرد بسیار خوبی در مسابقات استقامتی و به طورکلی عملکرد ورزشی داشته و در تشکیل برخی نژادهای مهم جهان نقش داشته است. در مقابل، اسب کرد که بیشتر در زمین های ناهموار و مناطق کوهستانی زندگی می کند، مناسب سواری در مناطق کوهستانی و مسابقات چوگان است. برای بررسی ساختار جمعیت و شناسایی قطعه های کروموزمی تحت انتخاب در این دو جمعیت، از 38 اسب عرب و 58 اسب کرد نمونه خون و مو گرفته شد. نمونه ها پس از استخراج DNA، توسط 670K Axiom Equine Genotyping Array تعیین نژادگان (ژنوتیپ) شدند. تحلیل مولفه های اصلی (PCA) روی داده های به دست آمده از تعیین نژادگان انجام شد؛ سپس آماره Fst برای هر SNP محاسبه و برای جلوگیری از اثر تنوع تصادفی ذاتی Fst محاسبه شده برای تک SNP، آن ها در طول هر کروموزوم همگن شدند. نتایج به دست آمده از تحلیل مولفه های اصلی این دو جمعیت نشان داد اسب های عرب ایرانی نسبت به اسب های کرد تنوع ژنتیکی بالاتری دارند. در این تحقیق، نشانه های انتخاب در شش جایگاه ژنگانی (ژنومی) شناسایی شد که بالاترین میزان آماره Fst در کروموزم شماره 8 مشاهده شد. حاشیه نویسی جایگاه های تحت انتخاب منجر به شناسایی ژن هایی همانند ژن های CaMKK2، ATP2A2 و MLXIP شد، که به احتمال با عملکرد در مسابقات استقامتی و به طورکلی عملکرد ورزشی در اسب ها مرتبط هستند و برای بررسی های بیشتر پیشنهاد می شوند.