بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت اسب کرد ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

در این تحقیق با استفاده از شش نشانگر ریزماهواره (HMS07، HMS03، HMS02، HMS06، ASB02، ASB23) تنوع ژنتیکی درون جمعیت 52 نمونه اسب کرد اصیل که از استان های کردستان، کرمانشاه، ایلام، آذربایجان غربی، اصفهان، کرمان و همدان به طور تصادفی نمونه گیری شده اند، بررسی شد. از نمونه خون های گرفته شده DNA به روش نمکی بهینه یافته استخراج شد. واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) برای افزونش قطعه های شش جایگاه ریزماهواره با استفاده از جفت آغازگرهای اختصاصی به صورت استاندارد انجام شد. آنگاه محصولات PCRشش جایگاه روی ژل اکریل آمید 8 درصد، الکتروفورز و رنگ آمیزی شد. جایگاه ها در جمعیت مورد بررسی، چندشکلی بالایی را نشان دادند. شمار آلل های مشاهده شده و آلل های موثر و میزان ناخالصی (هتروزیگوسیتی) مورد انتظار و مشاهده شده و شاخص شانون برای همه جایگاه ها محاسبه شد. نتایج این تحقیق نشان داد، شمار آلل های شش جایگاه مورد بررسی، از 4 تا 10 آلل متغیر بودند. بیشترین آلل در جایگاه HMS07 (ده آلل) و کمترین آلل در جایگاه HMS02 (چهار آلل) مشاهده شد. با توجه به نتایج مشاهده شده، جایگاه های ریزماهواره مورد استفاده چندشکلی بالایی در جمعیت اسب کرد داشتند و می توان از چندشکلی بالای آن ها در بررسی های بعدی، به ویژه در بررسی های ژنتیک جمعیت استفاده کرد. آلل ها و دامنه های آللی جدید در اسب کرد، گویای تفاوت ساختاری جمعیتی آن ها با دیگر نژادهای اسب مورد بررسی در تحقیقات دیگر مانند اسب ترکمن و عرب است.