بررسی دانش بومی زنان روستایی در تولید و مدیریت محصولات دامی- روستای امامزاده صالح کوتاه

امروزه اهمیت استفاده از دانش بومی هر روستا به عنوان یکی از راهکارهای کلیدی به منظور تحقق اهداف مدیریتی و توسعه پایدار روستاها بر کسی پوشیده نیست. به همین منظور مقاله حاضر در قالب یک تحقیق کیفی با مشارکت عملی باهدف توجه به کاربرد دانش بومی مردم روستا امامزاده صالح کوتاه شهرستان اندیکا در زمینه تولید و مدیریت محصولات دامی انجام شده است. نتایج تحلیلی، ادراکی و طبقه بندی شده حاصل از این تحقیق نشان می دهد که مردم روستا نسبت به شیوه فرآوری و سودآوری محصولات دامی آگاهی داشته و آن را از گذشتگان خود به ارث برده اند. هدف آن ها به خصوص از آنجایی که این وظیفه در یک نهاد «عیالواری» بر عهده زنان روستا می باشد، کمک به اقتصاد خانواده است. آن چنان که از گذشته زن روستایی نقش بسیار گسترده ای در تمام ارکان زندگی روستایی ایفا می کنند. همچنین نتایج نشان می دهد که در این روستا با توجه به وسعت و کوهستانی بودن مراتع هدایت گله در مرتع به صورت انفرادی اما در استفاده از مراتع به صورت مشارکتی است و در این راستا پرورش دام در وهله اول به منظور تولید گوشت، سپس فرآوری های حاصل از شیر مانند «کره»، روغن محلی« و »کشک« دیگر محصولاتی که به اقتصاد خانواده کمک می کنند، صورت می گیرد. در راستای تولید و مدیریت محصولات دامی عقاید و تعصبات فرهنگی در قالب سازمان اجتماعی خاص شکل گرفته که مورد تائید کلیه افراد این سازمان است. در نهایت می توان گفت که دام گذاری متناسب در مرتع و نوع رابطه دامداران روی مدیریت آن، بر عملکرد دام در مرتع و در نتیجه میزان درآمد دامدار موثر است.