پاسخ به مداخله: رویکرد تشخیصی و درمانی برای دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری

پاسخ به مداخله رویکردی چند مرحله ای برای شناسایی و حمایت از دانش آموزان با نیازهای یادگیری (و رفتاری) در سطوح آموزش عمومی و استثنایی است. هدف پژوهش حاضر معرفی ماهیت، ویژگی ها و شواهد پژوهشی پیرامون اثربخشی رویکرد پاسخ به مداخله بود.
این پژوهش یک مطالعهٔ توصیفی از نوع مرور نظام مند است. جامعهٔ آماری، کلیهٔ مطالعات منتشر شدهٔ الکترونیکی مرتبط با موضوع بود که منابع آن با کلیدواژه هایی چون مشکلات یادگیری، پاسخ به مداخله، غربالگری، سنجش پویا، و تدریس پویا با نمونه های دانش آموزی در پایگاه های اطلاعات پژوهشی در دامنهٔ زمانی 2004 تا 2015 باتوجه به ویژگی های روش شناختی و نمونهٔ دانش آموزی جمع آوری شد. یافته ها و اطلاعات موردنظر جهت دست یابی به هدف پژوهش (معرفی ماهیت، ویژگی ها و چالش های مرتبط با غربالگری، آموزش و تشخیص اختلال های یادگیری) بود که با استفاده از چک لیست مرور نظام مند سینگ (2013) انتخاب و تحلیل شدند.
77٫3 درصد مقالات مرورشده نشان داد که رویکرد پاسخ به مداخله، روشی پیشگیرانه است. این رویکرد با استفاده از آموزش های منطبق بر نیاز دانش آموز و نظارت های پیش رونده و تصمیم گیری های مبتنی بر شواهد، به دنبال تشخیص اختلال یادگیری در دانش آموز و ارجاع وی به آموزش ویژه و در نتیجه حفظ این دانش آموز در نظام آموزش عمومی است. این رویکرد در خدمت به دانش آموزانی است که علی رغم تلاش، نتیجه ای نمی گیرند.
پاسخ به مداخله به عنوان روشی پیشگیرانه و تشخیصی و با هدف کاهش بیش تشخیصی اختلال های یادگیری معرفی شده است که تمام سال های تحصیل کودکان نیازمند آموزش های ویژه تا با استعداد و سرآمد را پوشش می دهد. شناخت و کاربرد روش های نوین تشخیص و یافتن برنامه های نوین آموزشی برای کمک به شناسایی زودهنگام و کاربرد مداخله ای، و با هدف پیشگیری از برچسب خوردن و بروز مشکل در ادامهٔ روند آموزش عمومی می تواند توجیه کنندهٔ کاربرد روش پاسخ به مداخله باشد.