کاهش ارتعاشات خودتحریک در فرآیند میکرو-فرزکاری با استفاده از جاذبهای ارتعاشی

در این مقاله‏ به مسئله فرونشاندن ارتعاشات خود تحریک در فرآیند میکرو-فرزکاری به منظور دستیابی به دقت بیشتر، کیفیت سطح بهتر و نرخ برداشت ماده بالاتر پرداخته شده است. فرآیند میکرو-فرزکاری به صورت یک سیستم 2 درجه آزادی مدل شده و اثرات خروج از مرکز ابزار برش نیز در نظر گرفته شده است. به منظور افزایش پایداری سیستم در عمق برش بیشتر و در نتیجه نرخ برداشت ماده بالاتر، جاذبهای ارتعاشی طراحی شده اند و مقادیر پارامترهای آنها بوسیله یک الگوریتم توسعه یافته، بهینه شده است. تاثیر جاذب ارتعاشی بر پاسخ زمانی سیستم و ناحیه پایداری فرآیند، مورد تحقیق قرار گرفته و نشان داده شده است که ارتعاشات سیستم تا حد امکان کاهش یافته و ناحیه پایداری نیز به میزان قابل توجهی گسترش یافته است.