اثر یک دوره تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز بر لیپوپروتئین A-1 سرمی، نیم رخ لیپیدی و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر دیابتی با استرپتوزوسین

هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز بر apoA-1 سرمی، نیم رخ لیپیدی و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر دیابتی با استرپتوزوسین است.
چهل سر موش صحرایی دیابتی با میانگین سن 12 هفته و وزن 10 ± 130 گرم انتخاب شدند و به طور تصادفی به چهار گروه «کنترل، عصاره، تمرین و تمرین – عصاره» تقسیم شدند. دیابت در موش ها با تزریق وریدی 60 میلی گرمی استرپتوزوتوسین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن انجام شد. سطح گلوکز بالای mg250 در دسی لیتر به عنوان معیار دیابت، در نظر گرفته شد. تجویز عصاره به صورت دهانی و به مقدار 150 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن بدن در روز بود. برنامه تمرین شامل 6 هفته فعالیت هوازی و 5 جلسه در هفته با 50 تا %55 اکسیژن مصرفی بیشینه بود. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 5%α≤ تجزیه وتحلیل شد.
نتایج نشان داد تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز تاثیر معنا داری بر apoA-1 سرمی (0/000=p) و گلوکز (0/002=p) داشت؛ اما بر انسولین (0/656=p) و HOMA-IR (0/458=p) تاثیر معنا داری نداشت. علاوه بر این، یک دوره تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز تاثیر معنا داری بر تری گلیسیرید (0/007=p)، کلسترول تام (29%=p)، LDL (12%=p) و HDL (0/000=p) داشت.
به نظر می رسد تمرینات منظم هوازی و مصرف عصاره دانه گشنیز آثار مفیدی بر برخی شاخص های خطرزای قلبی - عروقی در دیابت داشته باشد و احتمالا می تواند برخی از عوامل مربوط به بیماری های قلبی - عروقی را کنترل کند.