نقش فعالیت بدنی در آسیب اکسایشی و وضعیت آنتی اکسیدانی سالمندان: مروری بر مکانیسم ها

مطالعه در رابطه با سلامت سالمندان رو به افزایش است. افزایش تعداد سالمندان در کشورهای پیشرفته، بودجه درمانی مورد استفاده برای سلامت این قشر و تمایل انسان برای افزایش طول عمر و کیفیت زندگی از جمله دلایل افزایش این مطالعات است. تئوری ها و دلایل بسیاری در رابطه با روند پیری و بیماری های مرتبط با آن مطرح شده است. یکی از تئوری های اصلی که بیشتر پذیرفته شده است، تئوری فشار اکسایشی است. بر اساس این تئوری، همراه با افزایش سن، گونه های اکسیژن و نیتروژن واکنشی افزایش می یابد. این افزایش موجب آسیب به سلول ها و بافت های مختلف شده و متعاقبا منجر به بروز بیماری های مرتبط با پیری و در نهایت مرگ می شود. یکی از راهکارهای مبارزه با پیری و بیماری های مرتبط با پیری، فعالیت بدنی است. فعالیت بدنی مناسب از لحاظ نوع، شدت و مدت می تواند روند پیری را کند کرده و بیماری های مرتبط با آن را کاهش دهد. اگرچه ورزش به خودی خود یک عامل افزاینده گونه های واکنشی اکسیژن است، اما شدت و نوع فعالیت مورد استفاده اهمیت خاصی دارد. پزشکان فعالیت های ورزشی هوازی را فعالیتی مناسب برای سالمندان دانسته و پیشنهاد می دهند. اما اخیرا، فعالیت مقاومتی نیز مورد توجه بسیاری از متخصصین سلامتی قرار گرفته است. به نظر می رسد، تمرینات قدرتی و تمرینات هوازی با شدت متوسط آثار مثبت بیشتری برای سالمندان داشته باشد. در این مطالعه آثار هر یک از این فعالیت های بدنی بررسی و مکانیسم های آن ها بررسی و جمع بندی خواهد شد.