بررسی تاثیر غلظتهای مختلف عصاره اتانولی هفت گیاه دارویی بر سه سویه باکتری

امروزه با افزایش استفاده از آنتی بیوتیک ها و نیز گسترش سویه های مقاوم، استفاده از ترکیبات طبیعی به عنوان جایگزین مواد سنتزی، با اثرات جانبی کمتر، اهمیت زیادی یافته است. از این رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی خاصیت ضدمیکروبی عصاره های اتانولی 7 گیاه دارویی چای سبز(Camellia sinensis) ، آویشن خراسانی (Thymus transcaspicus)، کاکوتی (Ziziphora clinopodioides)، پونه (Mentha pulegium)، زیره سبز (Cuminum cyminum)، ریحان بنفش (Ocimum basilicum var. purpurascence) و نعناع فلفلی(Mentha piperita) بر روی سه سویه باکتری Escherichia coli Famp (ATCC 700891) و Salmonella enterica TA100 (PTCC 1709) و Pectobacterium caratovorum بود.
تحقیق از نوع تجربی و به صورت in vitro انجام شد. عصاره های گیاهان مذکور به روش مسراسیون (خیساندن) تهیه و اثر ضدمیکروبی با دو روش انتشار دیسکی و چاهک در غلطت های 1/0، 2/0، 4/0، 8/0 و 1 میلی گرم بر میلی لیتر بررسی شد. متغیرهای این پژوهش شامل نوع عصاره، غلظت های مختلف عصاره ها و سویه های مختلف باکتری بود.
نتایج این پژوهش نشان داد عصاره گیاهی چای سبز در هر دو روش مورد بررسی دارای بالاترین قطر هاله عدم رشد در هر سه سویه باکتری بود به طوریکه عصاره چای سبز با غلظت 8/0 و 1 میلی گرم بر میلی لیتر، بیشترین فعالیت ضدمیکروبی را نسبت به سایر عصاره ‏های مذکور دارا بود. باکتری اشرشیاکلی کمترین و پکتوباکتریوم بیشترین مقاومت به عصاره ها را نشان دادند.
نوع و غلظت های مختلف عصاره ها و نوع باکتری بر میزان هاله عدم رشد تاثیرگذار بودند. میزان خاصیت ضدمیکروبی با افزایش غلظت عصاره ها در هر دو روش انتشار دیسکی و چاهک افزایش یافت. میزان قطر هاله عدم رشد در روش انتشار چاهک، بالاتر از روش انتشار دیسکی بود.