تاثیر استفاده از فروکتوالیگوساکارید بر عملکرد رشد، پارامترهای هماتوایمنولوژیکی، میکروبیوتای روده و مقاومت به استرس در بچه ماهیان خواجو Schizothorax zarudnyi (Nikolskii, 1897)

آزمایش 63 روزه‌ای تحت شرایط کنترل شده جهت مقایسه اثرات فروکتواولیگوساکارید در چهار سطح (5، 10، 20 و 30 گرم بر کیلوگرم) بر عملکرد رشد، شاخص‌های کارایی تغذیه، پارامترهای هماتو ایمنولوژیکی، مقاومت به استرس، آنزیم‌های گوارشی و فلور میکروبی قابل کشت روده بچه ماهیان (52/1±52/68 گرم) خواجو Schizothorsx zarudnyi انجام شد. ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 20 گرم بر کیلوگرم فروکتواولیگوساکارید به طور معنی‌داری بیشترین وزن نهایی را داشتند (05/0>p). استفاده از فروکتواولیگوساکارید (20-5 گرم بر کیلوگرم) اثرات معنی‌داری (05/0>p) بر میزان رشد ویژه در مقایسه با تیمار شاهد را نشان داد. میزان هموگلوبولین، هماتوکریت، MCV، MCH و لنفوسیت‌ها در ماهیان تغذیه شده با جیره‌های غذایی حاوی 30-20 گرم بر کیلوگرم فروکتواولیگوساکارید به طور معنی‌داری بیشتر از ماهیان تغذیه شده با تیمار شاهد بود. بعد از 63 روز غذا‌دهی و همچنین چالش قرار گیری در معرض 5 دقیقه هوای آزاد، میزان فعالیت‌های ایمنوگلوبولین کل، لیزوزیم و کمپلمان در سرم ماهیان تغذیه شده از جیره‌های غذایی حاوی 30-10 گرم بر کیلو گرم فروکتواولیگوساکارید روند افزایشی معنی‌داری را نسبت به تیمارهای غذایی دیگر نشان داد. نسبت تعداد باکتری‌های لاکتوباسیل به تعداد کل باکتری‌های قابل کشت هوازی روده در ماهیان تغذیه شده با 30-10 گرم بر کیلوگرم فروکتواولیگوساکارید به طور معنی‌داری بیشتر از بقیه تیمارها بود. به علاوه، استفاده از مکمل غذایی فروکتواولیگوساکارید به طور معنی‌داری میزان بقاء را افزایش داد. معادله رگرسیون چند جمله‌ای میزان رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، ارزش تولیدی پروتئین و نسبت کارایی پروتئین پیشنهاد نمود که میزان مطلوب فروکتواولیگوساکارید در جیره غذایی باید بیش از 2/18 و کمتر از 8/23 گرم بر کیلوگرم باشد. نتایج حاضر نیاز به مطالعات بیشتر تحقیقاتی در استفاده از فروکتواولیگوساکارید و پروبیوتیک‌های دیگر در مطالعات تغذیه‌ای بر ماهی خواجو را نشان می‌دهد.