مقایسه اثر توقف بر معاملات ورشکسته در حقوق ایران با راهنمای حقوق ورشکستگی آنسیترال1

ورشکستگی را اگر به ناتوانی تاجر در پرداخت دیونش تعریف کنیم، از این تعریف ساده مهمترین رکن آن به ناتوانی یا به بیان علم حقوق به «توقف» منتهی می شود. ورشکستگی یکی از مباحث مهم در حقوق تجارت است که کمسیون حقوق تجارت بین الملل سازمان ملل2 نیز در قوانین نمونه و راهنمای خود به این مهم مستمرا در سالیان اخیر اشاراتی نموده است، وقتی تاجری به هر علت دچار وضعیت توقف می شود، از یک سو بستانکاران متعدد خواهان وصول مطالباتشان هستند، و از سوی دیگر ورشکسته قصد دارد که به هر نحو ممکن باقی مانده ی دارایی خود را به هر نحو ممکن حفظ کند. در این حالت قانون گذار برای جلوگیری از سوء استفاده طرفین ورود پیدا می کند و قوانینی را وضع می نماید که مجتمعا حقوق ورشکستگی را تشکیل می دهند؛ در این مقاله سعی شده است که به آثار توقف تاجر بر معاملات ورشکسته در حقوق ایران و راهنمای حقوق ورشکستگی آنسیترال پرداخته شود.