تفکر جادویی و تخیل علمی

همه معرفت های بشری به تدریج روند تطورات تاریخی را سپری کرده و به مرحله کنونی رسیده اند. این مقاله با استفاده از روش اسنادی، به واکاوی نسبت بین جادو و علم می پردازد. یکی از حوزه های معرفتی، معرفت علمی است. بر مبنای پارادایم پوزیتیویستی، تفکر جادویی چون بدیل های ناپخته و گمراه کننده تفکر علمی تلقی شده است. پوزیتیویست ها در روش شناسی بر مشاهده و تجربه تاکید زیادی می کردند و امور غیرتجربی را محمل و بی معنی می دانستند. این خوانش رادیکالی توسط پوزیتیوست های جدید اصلاح و تعدیل یافت. برخی فیلسوفان و مردم شناسان با رویکرد مردم شناسانه از جادو اعاده حیثیت کردند. آن ها تاکید می کنند برهان قاطعی برای برتری علم بر انواع دیگر معرفت وجود ندارد. هر معرفتی دارای بازی های زبانی گوناگون و مجموعه ای از واژگان است که درک آن برای بیرون از آن حوزه مشکل است. برمبنای پارادایم مردم شناختی نوین نیز تفکر علمی و تفکر اسطوره ای جادویی درآمیخته اند و در جوامع گذشته و حال وجود داشته و از یکدیگر تغذیه کرده اند.