توانایی رویکردهای فازی در کشف تقلب در گزارشگری مالی و مقایسه کارایی آنها

احتمال تقلب در صورت های مالی منتشرشده و اثرهای زیان بار آن در بازارهای مالی و کاهش سرمایه گذاری، همه سازمان های نظارتی مسئول در این زمینه را به سمت جلوگیری و کشف این گونه موارد سوق داده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی توانایی رویکردهای فازی در کشف تقلب در گزارشگری مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. سه فرضیه تدوین گردیده است: 1. دسته بند درخت تصمیم فازی توانایی کشف تقلب در گزارشگری مالی را دارد. 2. دسته بند فازی سوگنو توانایی کشف تقلب در گزارشگری مالی را دارد. 3. تفاوت معناداری بین نتایج به کارگیری دسته بند درخت تصمیم فازی و دسته بند فازی سوگنو وجود دارد. با استفاده از نرم افزار مطلب، رویکردهای فازی ذکرشده برنامه ریزی شده اند و فرضیه ها مورد آزمون قرار گرفتند. میانگین دقت در دسته بند درخت تصمیم فازی 312/31 و در دسته بند فازی سوگنو 92/80 است. به عبارت بهتر فرضیه اول رد شده است و فرضیه دوم و سوم مورد تایید قرارگرفته است.