پایداری بدهی دولت در ایران: شواهدی از الگوی رگرسیون آستانه ای

بحران مالی سالهای 2008-2007 و هزینه ناشی از اصلاح سیاست های مالی، بیش از پیش بر اهمیت بحث «پایداری بدهی دولت» در ادبیات اقتصادی افزوده است. بر این اساس پژوهش حاضر تلاش کرده است تا با استفاده از الگوی رگرسیون انتقال ملایم (STR) و داده های دوره زمانی 1393-1350، به بررسی پایداری بدهی دولت در قالب «تابع واکنش مالی» بپردازد. نتایج حاصل از برآورد الگوی رگرسیون آستانه ای، ضمن لحاظ یک ساختار دو رژیمی برای تابع واکنش مالی دولت، نشان می دهد در رژیم اول (هنگامی که نسبت بدهی خارجی دولت به تولید ناخالص داخلی کمتر از 90/3 درصد است) واکنش دولت در برابر بدهی به بانک مرکزی و بدهی به بانک ها و سایر موسسات مالی غیربانکی داخلی از پایداری لازم برخوردار نیست. اما در رژیم دوم (هنگامی که نسبت بدهی خارجی دولت به تولید ناخالص داخلی بیشتر از 90/3 درصد است) واکنش دولت به هر سه نوع بدهی (بدهی به بانک مرکزی، بدهی به بانک ها و سایر موسسات مالی غیربانکی داخلی و بدهی خارجی) پایدار بوده، اگرچه ضرایب کوچک برآورد شده نشان دهنده یک پایداری ضعیف است. بنابراین، با توجه به اثرگذاری سطح بدهی دولت بر رشد اقتصادی از کانال های متعدد، لازم است «پایداری بدهی دولت»، به عنوان یک متغیر اصلی در تابع هدف سیاست های مالی دولت ایران لحاظ شود.