رابطه علی انواع خودمجذوبی و کمال گرایی ناسازگار با افسردگی از طریق میانجی گری خود انتقادی در دانشجویان

افسردگی از شایع ترین اختلالات خلقی است که عوامل گوناگون هیجانی، شناختی، رفتاری و فیزیولوژیک در بروز آن نقش دارند. از جمله عوامل شناختی موثر در بروز آن می توان به خودانتقادی ، کمال گرایی ناسازگار، خودمجذوبی خصوصی و عمومی اشاره کرد. هدف از پژوهش حاضر آزمایش برازندگی الگوی پیشنهادی رابطه علی انواع خودمجذوبی و کمال گرایی ناسازگار با افسردگی از طریق میانجی گری خودانتقادی در دانشجویان بود. به این منظور نمونه ای شامل 236 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده بودند در این پژوهش شرکت کردند. از دانشجویان خواسته شد به مقیاس خودمجذوبی، خرده مقیاس کمال گرایی ناسازگار، پرسشنامه افسردگی بک و مقیاس سطوح خودانتقادی پاسخ دهند. نتایج نشان داد که تمام ضرایب مسیر بین متغیرها از لحاظ آماری معنی دار بودند. از سوی دیگر، طبق نتایج پژوهش، رابطه غیر مستقیم کمال گرایی ناسازگار، خودمجذوبی عمومی و خودمجذوبی خصوصی با افسردگی از طریق میانجی گری خودانتقادی معنی دار به دست آمد. بر این اساس چنین به نظر می رسد که رابطه ی علی انواع خودمجذوبی و کمال گرایی ناسازگار با افسردگی از طریق نقش میانجی گری خودانتقادی در دانشجویان قابل تبیین است و انواع خودمجذوبی، کمال گرایی ناسازگار و خودانتقادی را می توان به عنوان پیش بین های افسردگی در نظر گرفت.