شرط رعایت تعهدات معاهدات دوجانبه سرمایه گذاری در پرتو رویه داوری بین المللی

شرط «رعایت تعهدات» اخیرا در تعداد زیادی از معاهدات دوجانبه حمایت از سرمایه گذاری خارجی پیش بینی شده است. سابقه این شرط به پیش بینی آن در اسناد بین المللی حمایت از مالکیت خارجی بر می گردد. در این مقاله تلاش شده است تا مفهوم این شرط در پرتو سوابق درج آن در اسناد بین المللی و نظریه علمای حقوق بین الملل بررسی شود. علاوه بر این، تفسیر این شرط در رویه های اخیر مراجع داوری بین المللی نیز حائز اهمیت است. عمده بررسی مراجع داوری بین المللی پیرامون این شرط، ناظر به امکان اعمال صلاحیت مراجع داوری پیش بینی شده در معاهدات دوجانبه به اختلافات قراردادی میان سرمایه گذار خارجی و دولت میزبان بر اساس مفاد این شرط است. به عبارت دیگر این مساله در رویه داوری بین المللی مطرح است که آیا بر اساس شرط «رعایت تعهدات» در معاهدات دوجانبه می توان اختلافات قراردادی را به داوری مندرج در معاهدات دوجانبه ارجاع نمود یا خیر. این مساله زمانی حائز اهمیت است که قراردادهای سرمایه گذاری خارجی نیز خود حاوی شرط حل وفصل اختلافات است. وضعیت دو شرط حل وفصل اختلاف مندرج در معاهده حمایت از سرمایه گذاری و قرارداد سرمایه گذاری میان سرمایه گذار خارجی و دولت میزبان و به عبارتی تعارض صلاحیت مراجع داوری مندرج در معاهده و قرارداد، مساله ای است که در آرای داوری اخیر مراجع بین المللی مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله، این شرط در پرتو رویه داوری بین المللی مورد بررسی قرار گرفته است.