بررسی رابطه بین ابعاد شخصیتی با آشفتگی روان شناختی در پرستاران بیمارستان شفاء کرمان

آشفتگی روان شناختی عوارض متعددی در خانواده، زندگی اجتماعی، فردی، سازمانی و تاثیر به سزایی روی مشاغل مختلف می گذارد که می توان شغل پرستاری را یکی از تاثیر پذیرترین مشاغل در این مورد به حساب آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابعاد شخصیتی با آشفتگی روان شناختی در پرستاران بیمارستان شفاء کرمان در سال 1394 انجام شد.
این مطالعه به روش توصیفی تحلیلی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان شفا (324 نفر) در سال 1394 بودند که تعداد 177 نفر به عنوان حجم نمونه و به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS 20 و از طریق آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در سطع معنی داری (05/0 > P) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
بر طبق یافته ها، بین ابعاد شخصیتی با آشفتگی روان شناختی در پرستاران بیمارستان شفاء کرمان رابطه وجود دارد و نقش ابعاد شخصیتی در این آشفتگی با یکدیگر متفاوت است. به این صورت که افزایش روان رنجورخویی و گشودگی به تجربه با افزایش آشفتگی روان شناختی پرستاران همراه است. عامل روان رنجورخویی با ضریب 38/0 کمترین تاثیر و عامل وظیفه شناسی با (ضریب 89%) بیشترین تاثیر را در آشفتگی روان شناختی پرستاران داشتند.
از آنجا که کارکنان اهداف و ارزش های سازمانی را بخش مهم از زندگی خود می دانند، با توجه به ساختار شخصیتی خود می توانند در شغلشان موفق تر باشند. بنابراین، هماهنگی شخصیت و سازگاری شغلی سبب جلوگیری از آشفتگی روان شناختی پرستاران و افزایش بهره وری می شود.