سبک شناسی حکایات گلستان بر اساس فعل بر مبنای دستور نقشگرای نظام مند

دستور نقش گرای نظام مند، ارائه گر ابزاری برای کشف معنا در زبان و ارتباط کاربرد زبان با بافت های اجتماعی است تا در درک ما از زندگی اجتماعی مشارکت نماید. به این دلیل که در این دستور الگوهای تجربه به صورت افعال و فرآیندها به واسطه فرانقش اندیشگانی حاصل می شوند، بنابراین با بررسی و تعیین افعال و فرآیندها و میزان رخداد آن ها در یک داستان، می توان راه به تجربیات، افکار و دنیای ذهن نویسنده برد. در تحقیق حاضر و بر مبنای این دستور، به بررسی 40 حکایت از هشت باب گلستان سعدی پرداخته شده است تا با تعیین افعال و میزان کاربرد فرآیندهای فرانقش تجربی در آن ها به عنوان شاخصی سبکی، به بررسی ارتباط میان فرآیند به کار رفته و مضمون حکایات گلستان پرداخته شود. نتایج تحلیل، حاکی از آن است که فرآیند رابطه ای و بهره گیری از ساختار وصفی در چهار باب از هشت باب، فرآیند غالب است؛ ضمن آن که پایین ترین میزان بهره گیری از فرآیند ذهنی و وجودی حاکی از بیان پیام موجود در حکایات، با استفاده از زبانی ساده و بدون ابهام و دشواری است.