شرایط نهادی و نقش بالقوه فرهنگستان علوم در توسعه پایدار کشور

رفاه اقتصادی، پیشرفت اجتماعی و توسعه پایدار با جایگاه علمی و فناوری هر کشور رابطه مستقیم دارد. توانمندی علمی شرط لازم ولی غیرکافی برای دگردیسی علم به فناوری و استفاده از نوآوری به عنوان نیروی محرکه اقتصاد دانش‌بنیان و توسعه پایدار می باشد. سرمایه‌گذاری‌های انجام شده، ارتقاء جایگاه علمی ایران را به درجه هیجدهم تولید علم جهان رسانده است. لاکن، دولت‌ها تاکنون از توان عظیم علمی و فناوری فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران به عنوان مرجعیت علمی و فناوری کشور استفاده ننموده و رابطه آنها با فرهنگستان از الگوی کشورهای درحال‌توسعه پیروی نموده است. مخرج مشترک ناکامی کشور در تبدیل توانمندی بالای علمی به فناوری و نوآوری و استفاده از آن در توسعه پایدار، کمبود شرایط نهادی در ایران و در راس آن قانون غیرشفاف است. استقلال قوه قضاییه در اجرای قوانین موجود با عدالت کامل، تصویب لوایح کارآمد و به‌روز برای تقویت شرایط نهادی و قانون محوری به‌عوض فرد محوری، در درجه اول، و استفاده دولت از توان قابل‌ملاحظه علمی و فناوری فرهنگستان علوم به‌عنوان مرجعیت علمی و فناوری کشور، در درجه دوم، پیش‌شرط‌های دست‌یابی به اقتصاد دانش‌محور و رفاه اقتصادی، پیشرفت اجتماعی و توسعه پایدار می‌باشند.