مدل یابی تاثیر سبک های هویت بر احساس تعلق به مدرسه با میانجیگری خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان دختر

هدف این پژوهش بررسی مدل یابی تاثیر هویت بر احساس تعلق به مدرسه با میانجیگری خودپنداره تحصیلی است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش، دانش آموزان دختر دوم دبیرستان منطقه 8 تهران در سال تحصیلی 94-1393 هستند. 150 نفر به صورت تصادفی خوشه ایبرای نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سبک های هویت برزونسکی(1989)، پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (برو، بیتی و وات،2004) و پرسشنامه خودپنداره تحصیلی (دلاور، 1373) است. برای تحلیل داده ها از شاخصهای آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی با روش تحلیل رگرسیون چندگانه (نرم افزارSPSS) و تحلیل مسیر (نرم افزار AMOS) استفاده شده است. نتایج نشان داده که با سطح اطمینان %99 می توان پیش بینی کرد که سبک هویت اطلاعاتی و هنجاری به صورت مستقیم و غیر مستقیم پیش بینی کننده احساس تعلق به مدرسه است. سبک هویت مغشوش – اجتنابی به صورت مستقیم بر خودپنداره و غیر مستقیم بر احساس تعلق به مدرسه تاثیر می گذارد. همچنین مقدار ضریب همبستگی چندگانه متغیر پیش بین و متغیر ملاک وارد شده به مدل برابر 63/0 بود. در نهایت نتایج نشان داد که با میانجیگری خودپنداره تحصیلی، دو سبک هویت اطلاعاتی و هنجاری دارای تاثیر مستقیم معنادار بر احساس تعلق به مدرسه هستند، اما سبک هویتی مغشوش – اجتنابی دارای تاثیر معنادار نیست.