اثربخشی برنامه پیوند علائق میان خانواده ها و معلمان بر نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای و مشکلات اجتماعی

اختلال نافرمانی مقابله ای، یک اختلال شایع و ناتوان کننده در کودکان است که برای معلمان، خانواده و کودک مشکلاتی را ایجاد می کند و با میزان بالایی از معضلات جتماعی همراه است و در نوجوانی و بزرگسالی می تواند سبب بروز اختلال سلوک شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه پیوند علائق میان خانواده ها و معلمان (ساخته ادی، رید و فترو، 2000)، بر کودکان دارای نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. مشارکت کنندگان 30 دانش آموز پسر با اختلال نافرمانی مقابله ای (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) مقطع ابتدایی دبستان اندیشه، منطقه 18 شهر تهران در سال تحصیلی 1394-1393 بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه سیاهه رفتاری کودک (فرم والدین)، فرم گزارش معلم و خرده مقیاس سنجش مشکلات اجتماعی از نظام سنجش مبتنی بر تجربه آخنباخ (آخنباخ و رسکورلا، 2001؛ انطباق و هنجاریابی، مینایی، 1384) و ملاکهای مبتنی بر راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی(ویراست پنجم، انجمن روان پزشکی آمریکا، 2013) برای تشخیص اختلال نافرمانی مقابله ای بود. داده ها با آزمون کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد برنامه پیوند علائق میان خانواده ها و معلمان تاثیری معنادار بر کاهش نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای از دیدگاه والدین و معلمان دارد. همچنین نتایج نشان داد این برنامه بر کاهش میزان مشکلات اجتماعی از دیدگاه والدین و معلمان تاثیرگذار است.