بررسی میزان توجه به خشکسالی دریاچه بختگان و نقش آن در رفتار محیط زیستی و میزان فردگرایی مردم شهرستان استهبان

محیط زیست و منابع طبیعی بستر پیوند دهنده انسان و طبیعت به شمار می آیند. به همین دلیل، جامعه شناسان توجه خاصی به این سیستم ها دارند و روابط متقابل آن ها را بررسی می کنند. دریاچه بختگان یکی از تفرجگاه های نزدیک شهرستان استهبان (بزرگترین باغشهر انجیر دیم جهان) در استان فارس و دومین دریاچه آب شور کشور است. متاسفانه در سال های اخیر در اثر خشکسالی و فعالیت های انسانی مشکلاتی برای این اکوسیستم به وجود آمده که بی توجهی به آن ها، آثار غیرقابل جبرانی در پی خواهد داشت. هدف اصلی پژوهش حاضر این است که وضعیت و تاثیرات ناشی از فرسایش و خشکسالی دریاچه را بر روی رفتار محیط زیستی و فردگرایی انسان های ساکن در اطراف آن با دیدگاهی جامعه شناسانه بررسی کند. تحقیق مورد نظر از نوع پیمایشی و توصیفی و از لحاظ هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل جمعیت شهرستان استهبان با 66172 نفر و نمونه آماری 390 نفر از مردم شهر استهبان و دهستان خیر می باشند. روش نمونه گیری؛ خوشه ایچند مرحله ای است و تجزیه و تحلیل براساس نرم افزار SPSS22 انجام شده است. نتایج حاکی از این است که رابطه معناداری میان میزان توجه به خشکسالی و رفتار محیط زیستی مردم منطقه وجود دارد. اما میان فردگرایی و میزان توجه به خشکسالی رابطه معناداری به دست نیامد.